چطور يك فايل را با اطمينان انتقال بدهيم؟

انتخاب سیستم فایل مناسب برای درایوهای ذخیره‌سازی، این اطمینان را به شما خواهد داد تا محتویات انتقال یافته از طریق این تجهیزات، روی دستگاه هدف، قابل اجرا باشد.

دستگاه‌های ذخیره‌سازی جانبی از جمله هارددیسک‌های اکسترنال یا حتی حافظه‌های فلش، از جمله ابزارهای کاربردی در انتقال محتویات از/به دستگاه‌های الکترونیکی مختلف به حساب می‌آیند. از این تجهیزات می‌توانید با هدف انتقال محتویات به کامپیوتر، کنسول‌های بازی یا حتی پخش‌کننده‌های چندرسانه‌ای نظیر سیستم صوتی خودروی خود استفاده کنید. 

با وجود این، در صورتی که از سیستم فایل مناسبی برای فرمت کردن درایو ذخیره‌سازی خود استفاده نکنید این امکان وجود دارد که دستگاه مقصد، امکان خواندن فایل‌ها را از روی تجهیز یادشده نداشته باشد.

 در حال حاضر، متداول‌ترین سیستم‌ فایل‌ها عبارتند از FAT32، exFAT و NTFS در پلتفرم ویندوز، HFS+ روی مک و EXT در لینکوس اما می‌توانید از فرمت‌های دیگری هم استفاده کنید.

با تمام این تفاسیر، تشخیص آنکه دستگاه‌ها و سیستم‌عامل‌های مختلف از چه سیستم فایلی پشتیبانی می‌کنند، به ویژه هنگامی که قصد دارید محتویاتی را روی پلتفرم‌ها و دستگاه‌های متفاوت کپی کنید، گیج‌کننده خواهد بود. 

تشریح عملکرد سیستم فایل

سیستم فایل‌های مختلف در دستگاه‌های الکترونیکی، در واقع راهکارهای متفاوتی را برای سازماندهی اطلاعات روی دیسک‌های ذخیره‌سازی به همراه خواهند داشت. از آنجایی که تنها اطلاعات باینری روی دیسک‌ها نوشته می‌شود، سیستم فایل‌ها راهکاری را برای ترجمه محتویاتی که به‌طور فیزیکی روی دیسک‌ها ذخیره شده‌اند، به فرمتی که توسط سیستم‌عامل قابل پردازش و خوانده شدن است به همراه خواهد داشت. 

از آنجایی که این سیستم فایل‌ها کلید فهم اطلاعات توسط سیستم‌عامل هستند، بدون پشتیبانی از فرمت‌های مختلف، امکان فراخوان اطلاعات را نخواهید داشت. در زمانی که شما درایو ذخیره‌سازی خود را فرمت می‌کنید در واقع با انتخاب سیستم فایل، مشخص می‌کنید که چه دستگاه‌هایی امکان خواندن یا نوشتن اطلاعات روی دیسک را خواهند داشت.

نکته اساسی اینجاست که بسیاری از شرکت‌ها، سازمان‌ها یا حتی کاربران خانگی، از دستگاه‌هایی با سیستم‌عامل‌های مختلف نظیر ویندوز، مک و لینوکس استفاده می‌کنند. از طرف دیگر، در صورتی که قصد حمل کردن فایل‌ها از طریق حافظه ذخیره‌سازی جانبی، به منظور پخش آن‌ها روی دستگاه‌های مختلف را داشته باشید مطمئنا نمی‌توانید به‌طور قطع، سیستم فایل دلخواه خود را از پیش مشخص کنید. با توجه به این تنوع، باید فرایند فرمت دیسک ذخیره‌سازی جانبی را به نحوی انجام دهید که امکان انتقال سریع اطلاعات بین دستگاه‌های مختلف فراهم شود. 

این انتخاب را باید با درنظر گرفتن دو فاکتور اساسی یعنی امکان انتقال آسان اطلاعات و همچنین محدودیت حجم فایل‌ها انجام دهید. در ادامه، نگاهی به متداول‌ترین گزینه‌های موجود در این بخش خواهیم داشت.

-              NTFS :  فرمتی که در نسخه‌های جدید ویندوز، به‌طور پیش‌فرض استفاده می‌شود.

-              HFS+ :  سیستم فایلی که به طور پیش‌فرض در نسخه‌های جدید MacOS استفاده می‌شود. 

-              FAT32 :  این نسخه از سیستم فایل، استاندارد استفاده شده در ویندوز، پیش از NTFS به حساب می‌آید.

-              ExFAT :  این استاندارد، برپایه سیستم فایل FAT32 توسعه یافته که سیستم سبک را بدون شاخ و برگ‌های NTFS پیش روی کاربر قرار می‌دهد.

-              EXT 2, 3, 4 :  اولین سیستم فایلی که به طور ویژه برای کرنل لینوکس ایجاد شد.

انتقال آسان

شاید در نگاه اول تصور کنید سیستم‌عامل‌های مدرن امکان پشتیبانی از تمامی سیستم فایل‌ها را دارند اما در عمل، به هیچ وجه اینگونه نیست. به عنوان مثال، سیستم‌عامل MacOS امکان خواندن دیسک‌های فرمت‌شده با فرمت NTFS را داشته اما نمی‌تواند اطلاعات را روی آن بنویسد. ویندوز حتی امکان تشخیص دیسک‌های فرمت شده با فرمت HFS+ را هم ندارد. در ادامه لیستی از فرمت‌های سازگار با هر سیستم‌عامل را مشاهده خواهید کرد. 

محدودیت اندازه فایل‌ها

فرمت FAT32 سال‌ها پیش و برپایه فرمت قدیمی‌تر FAT که برای کامپیوترهای مجهز به سیستم‌عامل DOS درنظر گرفته شده بود توسعه پیدا کرد. با این اوصاف، طبیعی است که بحث تولید دیسک‌های با حجم زیادی که امروز در بازار شاهد هستیم، آن‌ روزها تنها در حالت تئوری مطرح می‌شده است. به همین دلیل تصور نمی‌شود کاربران به فایل‌هایی با حجم بیشتر از چهار گیگابایت نیاز داشته باشند. در حال حاضر، ویدئوها و محتویات چندرسانه‌ای با کیفیت و فایل‌های برنامه‌های مختلف، از جمله محتویاتی هستند که حجمی به مراتب بیشتر از مقدار یادشده دارند. 

در حال حاضر، سیستم فایل‌های مدرن محدودیت‌های کم‌تری را پیش روی کاربران قرار می‌دهند.